Дана Кентай – Конырау

Маған қоңырау шалған кезінде
Телефоным сөніп қалды
Әлемде жарық сөнгендей
Сезім пайда болды-ау
Жаяу көшенің бойымен мен жүріп келем
Күтпеші жаным тек қоңырау менен

Қосамын телефонымды үйге жеткен кезде
Тосамын қоңырауынды сен сөйлескен кезде
Хабарсыз кетсемде шыдамын жетеді
Өзіңсізде өмір өтеді

Төгеді жарық күн көгінен арай
Асығып келемін үйге қарай
Ынтығып өзіңе қалғаным қалай қалай
Сағыну асығу өмірде солай
Түсіну кей кезде болмас оңай
Телефон сөнгендей сезімдер қалмасын
сөніп байқамай

Қосамын телефонымды үйге жеткен кезде
Тосамын қоңырауынды сен сөйлескен кезде
Хабарсыз кетсемде шыдамын жетеді
Өзіңсізде өмір өтеді
Қосамын телефонымды үйге жеткен кезде
Тосамын қоңырауынды сен сөйлескен кезде
Хабарсыз кетсемде шыдамын жетеді
Өзіңсізде өмір өтеді

Қосамын телефонымды үйге жеткен кезде
Тосамын қоңырауынды сен сөйлескен кезде
Хабарсыз кетсемде шыдамын жетеді
Өзіңсізде өмір өтеді

Қосамын телефонымды үйге жеткен кезде